Φασούλια Λαδερά

Φίλε Φασολάκια λαδερά ε..
Λατρεμένη συνταγή. Μπορώ να πάρω την κατσαρόλα, δίχως τύψεις, να ακουμπήσω απλά στον πάκο της κουζίνας παρέα με μια φρατζόλα ψωμί και μια κομματάρα φέτα από δίπλα και να “ντ' γαμώ τ' μάνα”
Τα φασολάκια συνήθως τα φτιάχνουμε το καλοκαίρι που είναι φρέσκα. Αλλά υπάρχουν και κατεψυγμένα εξίσου αξιοπρεπή που σώζουν σπίτια και υπολήψεις, άρα τα φτιάχνεις όποτε σου καπνίσει. Θα μου πεις “μα καλά ρε φιλαράκι εσύ δεν μας λες πάντα, ότι είναι σωστό να τρώμε τα φαγητά ανάλογα με την εποχικότητα; και μπλα μπλα μπλα” Ναι το σωστό αυτό είναι. Αλλά εδώ που φτάσαμε ανοίγεις μεγάλη κουβέντα και γάματο. Έτσι και αλλιώς δεν είναι το μόνο διατροφικό σφάλμα που κάνει ο άνθρωπος, και όσο να το πεις για κάποιον (όπως οι μάνες μας ας πούμε) που κάθε μέρα σκέφτεται το "τι να μαγειρέψω σήμερα" και παίρνει πάντα ως απάντηση: "ξέρω γω φτιάξε ότι θες" τα φαγητά τέτοιου τύπου είναι πάτα μια λύση!
Τα φασολάκια που λες φίλε, τα κάνουν και στη γείτονα χώρα. Zeytinyağlı Taze Fasulye τα λένε.
Όχι δεν μιλάω για την Ιταλία.
Από την άλλη πλευρά του χάρτη κοίτα.
Καλά είσαι. Το χουμε.
Θα σου δώσω αυτή τη συνταγή σήμερα και μη σε πιάσουν τα εθνικιστικά θέματα σου. Είναι νοστιμότατη, και ελαφρώς διαφοροποιημένη από τη δική μας
Και γω δεν τους συμπαθώ αλλά εδώ που φτάσαμε και με την ανάπτυξη που έχουν, είναι πολύ πιθανό να μας καταγγείλουν ότι μείνανε 400 χρόνια πίσω εξαιτίας μας.


Φασολάκια Λαδερά


1 κιλό φασολάκια
Ελαιόλαδο (κατά βούληση)
2 μεγάλα κρεμμύδια
4 μεγάλες ώριμες κόκκινες ντομάτες (αυτές που οι μάνες μας στο μανάβη τις ζητάνε “για φαΐ”)
1 κουταλάκι του γλυκού ζάχαρη
1 κουταλάκι του γλυκού αλάτι
1 μεγάλη σκελίδα σκόρδο κομμένη σε φετούλες


Προαιρετικά: 1 λεμόνι για το γαρνίρισμα


Αν τα φασολάκια είναι φρέσκα τον ψιλοήπιες γιατί θέλουν καθάρισμα στις “κλωστές” που βρίσκονται στα πλάγια του λοβού δεξιά και αριστερά (πόσο πιο αναλυτικά να το γράψω πες μου;) Αν είναι κατεψυγμένα απλώς άνοιξε το σακουλάκι.
Επ! Τα χέρια σου τα έπλυνες;
Τσακίσου!
Σκούπισε τα χέρια που μου γέμισες νερά το πάτωμα, και πιάσε μου τη μεγάλη την κατσαρόλα.
Τα μεγάλα σκεύη στην κουζίνα σου δίνουν μια ας πούμε “άνεση” στο μαγείρεμα και δη στο ανακάτεμα. Να τα προτιμάς
Χώσε μέσα ελαιόλαδο μπόλικο, τι διάολο λαδερό κάνουμε βρε αλλιώς; και βάλε το στο μάτι της κουζίνας να κάψει ελαφρά, τα φασολάκια (εάν είναι φρέσκα) πλυμένα και καθαρισμένα όπως σου είπα στην άκρη, τα κρεμμυδούλια μας κομμένα σε κυβάκια τσουκου τσουκου με το μαχαίρι, και τις ντοματούλες το ίδιο.
Άκου να σε πω τώρα. Αν δεν έχεις κάποια δυσανεξία στη φλούδα της ντομάτας δεν είναι ανάγκη να μπεις σε αυτή τη διαδικασία να αρχίσεις να ζεματάς και να καθαρίζεις τις φλούδες και τα σπόρια, πετάς καρπό άδικα και είναι αμαρτία από το θεό ρε πούστη μου. Το λαδερό τη θέλει την αυθάδεια και τη χωριατίλα του. Είναι μεσόγειος. Είναι ήλιος. Είναι Καλοκαίρι, και αλάτι στο δέρμα. Δεν είναι Haute Cuisine να χάσεις το Michelin. Για αυτό σου λέω απλά κόφτην σε κύβους και τίποτα παραπάνω.

Στο δια ταύτα.

Βάζεις όλα τα υλικά με τη σειρά που αναφέρονται, μέσα στην κατσαρόλα για ένα ελαφρύ τσιγάρισμα και μετά συμπλήρωμα στο περίπου 1/2 λίτρο νερό, χαμήλωμα τη φωτιά και ανακάτεμα σε τακτά χρονικά διαστήματα για το τσεκάρισμα δηλαδή κιόλας. Μη και σωθούν τα νερά και κολλήσει το φαΐ. Βράζεις μέχρι να μαλακώσουν και σερβίρεις με το λεμονάκι κομμένο στο πλάι για την πουτανιά.


Οι λεπτομέρειες που κάνουν τη διαφορά τώρα:

• Τα φασολάκια κατ αυτό τον τρόπο γίνονται ελαφρώς πιο aldente μιας και βράζουν μόνο με τους χυμούς τους συν τη ντομάτα (1/2 λίτρο νερό τι να κλάσει τάχα;) και σίγουρα πιο “λαδερά” μιας και δεν υπάρχει συμπληρωματικό στη σάλτσα.
  
• Γιατί ζάχαρη; Γιατί η ζάχαρη έχει μαλακτικές ιδιότητες γενικότερα και καλό είναι να τη χρησιμοποιείς και στις μαρινάδες του κρέατος. Επίσης να σου θυμίσω ότι τα φαγητά που περιέχουν ντομάτα γενικά εμπεριέχουν μια ξινίλα οπότε η ζάχαρη το φέρνει κομματάκι στα ίσα του.
  
• Σκόρδο! Ναι σκόρδο φίλε. Αν είναι να κάνεις φασολάκι λαδερό χωρίς σκόρδο, γάμησε το πάνε πάρε κάνα πιτόγυρο να τελειώνουμε, να πάω και γω για καφέ να μην κάθομαι και γράφω. Το φασολάκι θέλει σκόρδο και δεν θα το κουβεντιάσουμε άλλο. Τέλος! (και που ε; στο γράφω εγώ που τα σιχαίνομαι τα σκόρδα να ξέρεις!)
  
• Στην Ελληνική βερσιόν του φαγητού παίζει η παραλλαγή να χώσεις μέσα: Πατατούλες, Καρότο, μαϊντανό, όλα τα παραπάνω μαζί ή ένα ένα χώρια. Η πατάτα θα συ χαρίσει μια δεμένη και χυλωμένη σάλτσα, το καρότο θα σου χαρίσει τη γλύκα του και ο μαϊντανός γενικά (και πέρα από όλα τα άλλα καλά του) έλεγαν οι γιαγιάδες ότι κάνει τα φαγητά χωνευτικά.
  
• Η “μπλάνα” το τυρί και μισό καρβέλι ψωμί, κοντά σιμά είναι απαραίτητο συνοδευτικό
  

Για απορίες στείλε μου μήνυμα ή άσε σχόλιο.
Σε φιλώ

JKoul