Τροφή για σκέψη

Η ζαχαροπλαστική από τις τέχνες της κουζίνας είναι η πιο δύσκολη. Απαιτεί χρόνο, αφοσίωση, μεθοδικότητα, άπειρη υπομονή και κυρίως μεγάλη αγάπη.

Όπως και η μαγειρική εξάλλου.

Για να φτιάξεις ένα γλυκό θα πρέπει τα υλικά να είναι ζυγισμένα με ακρίβεια, να είναι απόλυτα μετρημένα και ίσως και όλα στην ίδια θερμοκρασία. Πολλές φορές το να αλλάξεις έτσι απλά τη σειρά των υλικών κατά την εκτέλεση της συνταγής ίσως να έχει ακριβώς τα αντίθετα αποτελέσματα από το προσδοκώμενο αποτέλεσμα το όποιο ενδεχομένως να είναι καταστροφικό, αλλά μπορεί να προκύψει και κάποιο νέο μαγικό πιάτο. Ο χρόνος και η εμπειρία σου θα σε καθοδηγήσουν έτσι ώστε να μπορείς κάποια στιγμή να αυτοσχεδιάζεις και να πετυχαίνεις. Πρέπει όμως πάντα να προσπαθείς συνεχώς με υποστηρικτικότητα και υπομονή αν θέλεις να πετύχεις το τέλειο γλυκό!

Η ιστορία και η ζωή η ίδια, μας έχει δείξει ότι ο άνθρωπος εξελίχθηκε και έμαθε σε ένα μεγάλο ποσοστό από τα πειράματα και από την περιέργεια. Το θέμα είναι να υπάρχει η θέληση η τεχνογνωσία και η υπομονή για να πετύχεις το σωστό αποτέλεσμα. Το να επιμένεις με το στανιό, να αλλάξεις μια αρχέτυπη, βασική συνταγή για ένα γλυκό, σε βάθος χρόνου λογικά και τηρουμένων των αναλογιών θα σε δικαιώσει. Τουλάχιστον αν κάνεις τα βήματα σωστά. Πάντα όμως ελλοχεύει ο κίνδυνος απλά να χάνεις τον καιρό σου προσπαθώντας, και έτσι να μην καταφέρεις απολύτως τίποτα. Τίποτα!

Κανείς δεν μπορεί να ξέρει αν δεν προσπαθήσει, τουλάχιστον η προσπάθεια μας κάνει –αν μη τι άλλο- καλύτερους ανθρώπους, μας γεμίζει εμπειρία και βοηθάει στην εξέλιξη μας.

Για να στήσεις ένα γλυκό θα πρέπει να υπάρχουν εξίσου οι γνώσεις αλλά εκεί πάλι τίθεται και λίγο το θέμα τις καλλιτεχνίας που έχει ο καθένας μέσα του. Ίσως θα λέγαμε ότι είναι και θέμα άποψης. Κάποιοι είναι πολύ σχολαστικοί, πολλοί τυπικοί, πολλοί επίμονοι με το να στήσουν ένα γλυκό, ίσως περισσότερο από το να το δημιουργήσουν. Τέχνη φίλε μου! Κακά τα ψέματα. Ποιος θα ασχολούνταν τάχα με ένα γλυκό που μπορεί να είναι νοστιμότατο, να σε γεμίζει μνήμες, αγάπη και αγαλλίαση στην πρώτη δαγκωματιά αλλά να μη βλέπεται; Κανένας, ή για να μην είμαστε τελείως απόλυτοι, ας πούμε καλύτερα: “Ελάχιστοι”. Γενναίοι η απλώς τολμηροί δεν έχει σημασία. Σημασία έχει ότι θα έφτιαχναν η θα έτρωγαν το γλυκό. Στον αντίποδα πάλι, υπάρχει και μια άλλη κατηγορία, στην οποία βρίσκονται τα γλυκά που είναι μικρά κομματάκια αριστουργηματικής τέχνης. Ένα χάρμα οφθαλμών τόσο πολλά υποσχόμενο. Δείχνουν και φαίνονται τόσο υπέροχα, θελκτικά, μαγευτικά, γεμάτα υποσχέσεις που προκαλούν αυτή την τόσο ένοχα ευχάριστη σιελόρροια. Και τελικά όλα είναι μια όμορφη αυταπάτη η σκέτο απάτη πάρε το όπως θες. Στην πρώτη δαγκωματιά ανακαλύπτεις με λύπη; Με τρόμο; Με απογοήτευση θα λέγαμε καλύτερα. Ναι αυτή είναι η σωστή λέξη. Απογοήτευση.

Ότι όλο αυτό το γλυκό, απλά το φαντάστηκες η πείστηκες αυτοβούλως ότι είναι όπως θα ήθελες να είναι, αλλά δεν είναι. Και καταλήγεις να χάνεις το χρόνο σου με ένα άγευστο, άνευρο και χωρίς ένταση προϊόν.

Και τα γλυκά δεν φτιάχτηκαν για να είναι προϊόντα. Φτιάχτηκαν για να σε γεμίζουν ευχαρίστηση και αγάπη, να σου φτιάχνουν τη διάθεση –έστω και στιγμιαία- αν και πολλές φορές ξέρεις πως η πολλή ζάχαρη έχει ανέλπιστα κακές επιπτώσεις στον οργανισμό σου.

Οι επιστήμονες λένε πως, όλα μας τα όμορφα αισθήματά, και τα συναισθήματα είναι το αποτέλεσμα των νευροχημικών αντιδράσεων, που λαμβάνουν χώρα στο σώμα μας, και ξεκινούν από τους 4 νευροδιαβιβαστές: ντοπαμίνη, ωκυτοκίνη, σεροτονίνη και ενδορφίνες. Λέγεται πως η σοκολάτα δρα στο ίδιο νευρικό σύστημα με τη σεροτονίνη. Η σεροτονίνη πολύ απλά είναι η χημική ουσία που ηρεμεί το σώμα μας. Το κακό βέβαια είναι πως πρέπει να φάει κανείς ένα σκασμό σοκολάτες για να αποκομίσει όφελος αντίστοιχο με αυτό που παρέχει ένα αντικαταθλιπτικό χάπι, αλλά μεταξύ μας καλύτερα να φτιάχνεις γλυκά παρά να πίνεις χάπια.

Και επειδή εγώ δεν είμαι ούτε γιατρός, ούτε επιστήμονας αλλά ούτε και ζαχαροπλάστης.

Ξαναδιάβασε το πόστ αλλά αυτή τη φορά άλλαξε τις λέξεις: Ζαχαροπλαστική και γλυκό και αντικατέστησε τες με τη μαγική πανέμορφη λέξη φιλία.