Κρέμα Πορτοκάλι της Νίκης

Υπάρχουν μέρες που όχι να γράψω δεν έχω έμπνευση, αλλά νομίζω πως κοντράρω τον Αλμπερτ Καμύ στα ίσα με το «Να κάνω καφέ η να Αυτοκτονήσω;’

Με κούρασε η μαγειρική.

Βασικά όχι η μαγειρική, μάγειρας έγινα από επιλογή πριν ανακαλυφθεί ο Πετρετζίκης, όταν ακόμη το να γίνεις μάγειρας ισοδυναμούσε με καταστροφή.

Μεγάλωσα στην εποχή που δεν υπήρχε μεγαλύτερη υποβίβαση από το «αφού δεν τα παίρνει τα γράμματα το παιδί να το στείλετε να μάθει μια τέχνη»

Και γω ανήκα σε αυτά τα παιδιά.

Μετά ήρθε το ΠΑΣΟΚ και το να φτιάξεις ένα πλυντήριο κόστιζε λίγο περισσότερο απο το να το αγοράσεις, και μετά οι μάγειρες έβγαλαν τα άσπρα, γέμισαν τατού άρχισαν να φοράνε μαύρες στολές, ανακαλύφθηκε η Ρόκα – Παρμεζάνα -  Λιαστή ντομάτα – Βαλσάμικο, και ο δύστυχος Γραικός νόμιζε πως με το να τρώει το χορταρικό που παλιά βάζανε ως σύνορο στα χωράφια γιατί είναι πικρό και δεν το τρώνε ούτε τα πρόβατα ούτε τα γίδια, ότι έπιασε το θεό από τα αρχίδια.

Μαζί με αυτόν και μερικοί αλεξιπτωτιστές του επαγγέλματος που άγονται και φέρονται κατά το δοκούν.

Και αυτοί είναι που με κούρασαν.

Κουράστηκα φίλε να προσπαθώ συνέχεια να βρω μια αξιοπρεπή δουλειά της προκοπής και να τυχαίνω πάντα απο πάνω μου τον ανειδίκευτο που κάποιος έχει χώσει με βύσμα και που νομίζει ότι θα γαμήσει το σύμπαν. 

Όσο ήμουν μικρός έκανα υπομονή, έλεγα θα μεγαλώσω θα αποκτήσω γνώσεις θα πάρω ένα πτυχίο και θα κάνω κάτι στη δουλειά, στην εργασία μου. Και δεν κατάφερα τίποτα. Κάθε φορά ένα βήμα μπροστά και δέκα πίσω, κάνε πρακτική αλλά δεν φτάνει η πρακτική, μάθε να μαγειρεύεις αλλά δεν φτάνει, και σε κάθε δουλειά άντε ξανά απο την αρχή να αρχίζεις απο το μηδέν για να αποδείξεις ότι αξίζεις, κουράστηκα να προσπαθώ να αποδείξω τα αυτονόητα

Με πνίξανε όλες αυτές οι δουλειές που στέλνεις βιογραφικά και δεν τα βλέπει κανείς, δουλειές που πρέπει να πάρει κάποιος τηλέφωνο για να σε πάρουν, δουλειές που πρέπει να είσαι απλά όνομα για να επικρατήσεις. Να τους φας να μη σε φάνε. Ναι πάντα έτσι ήτανε δεν ανακάλυψα τον κόσμο τώρα απλά το κακό παραέγινε.

Κουράστηκα απογοητεύτηκα και μακάρι να τα παρατούσα όλα.

*η συνταγή είναι της πολύ καλής συναδέλφου, φίλης και μαθήτριας Κας Νίκης Παπαδοπούλου

η οποία αρθρογραφεί σε ποικίλα έντυπα και ηλεκτρονικά μέσα για τη μαγειρική καθώς και στο προσωπικό της ιστολόγιο: https://sintagestisnikis.blogspot.com/

Μαμαδίστικη Κρέμα Πορτοκαλιού
Νόστιμη κρεμούλα που μας φτιάχνει η μανούλα από τότε που ήμασταν μωρά!

Υλικά:
1 λίτρο φρέσκο γάλα
300 γρ. ζάχαρη λευκή κρυσταλλική
1/2 πορτοκάλι το ξύσμα
200 ml φρεσκοστυμμένο χυμό πορτοκαλιού
150 γρ. κορν φλάουρ

Εκτέλεση:
Από το γάλα κρατάω περίπου 200ml και διαλύω μέσα σε αυτό το κορν φλάουρ.
Σε μια κατσαρόλα βάζω το υπόλοιπο γάλα, τη ζάχαρη και το ξύσμα πορτοκαλιού. Μόλις πάρει βράση προσθέτω το χυμό πορτοκαλιού και το διαλυμένο κορν φλάουρ, και ανακατεύω καλά με έναν αβγοδάρτη μέχρι να πήξει η κρέμα.
Μοιράζω σε ατομικά μπολάκια και σερβίρω την κρέμα ζεστή ή κρύα.
Καλή σας επιτυχία!!!