Βροχή. Ηρεμία και απλότητα.

Βρέχει.

Παλιότερα πίστευα πως η αγαπημένη μου εποχή είναι ο χειμώνας, μεγαλώνοντας όμως καταστάλαξα πως έχω ανάγκη από περισσότερο καλοκαίρι, μολονότι αγαπώ την άνοιξη και αρκετά το φθινόπωρο, πιάνω τον εαυτό μου να νιώθει καλύτερα κάτω από το φως του ήλιου.

Το καλοκαίρι είναι απλό, δεν ζητάει πολλά. Ειδικά σε σχέση με αυτά που σου προσφέρει. Θέλεις να βγεις από το σπίτι; Βερμούδα φανελάκι παντόφλες και έξω. Όλα είναι ανάλαφρα είναι εύκολα είναι απλά. Όπως θα έπρεπε να είναι. Ο χειμώνας είναι δύσκολος ζητάει πολλά και βαριά. Ρούχα, συναισθήματα, αντοχές, έχει κρύο, δεν έχει φως, νυχτώνει εύκολα. Και κοίτα να δεις… ναι έχεις δίκιο πραγματικά μπορώ να βρω Post δικά μου παλιότερα όπου αναλύω το πόσο δεν μου αρέσει το καλοκαίρι, αντιφατικός και αψυχολόγητος όπως πάντα.

Σαν μερικές ανθρώπινες σχέσεις, σαν μερικές πόλεις που είπαμε σε παλιότερο Post σαν μερικά φαγητά έτσι και μεις αλλάζουμε συνεχώς και συνεχώς ψάχνοντας άλλες φορές να βρούμε τον ιδανικό εαυτό μας άλλες φορές ψάχνοντας να βρούμε το ιδανικό ταίρι άλλες φορές το ιδανικό… ποιο ιδανικό ρε φίλε; Τελικά τι είναι αυτό ξέρεις; Γιατί εγώ δεν ξέρω και αν ήξερα έστω και λίγο να σαι σίγουρος ότι θα χα τουλάχιστον συκώτι σε καλύτερη κατάσταση και περισσότερα λεφτά στην κάρτα μου.

Έχω δυο μέρες μετά την όλη παράνοια και υπερβολή των φετινών εορτών που κάθομαι και σκέφτομαι λίγο πιο λογικά και λίγο πιο πραγματικά, γιατί αλήθεια σου λέω οι φετινές γιορτές μόνο υπερβολικές και παρανοϊκές μπορώ να τις χαρακτηρίσω. Όλα γίνανε υπερβολικά έντονα σαν μεγάλο καλοκαίρι που δεν θα τελειώσει ποτέ αλλά βαριά και δυνατά σαν ένας χειμώνας και αδιάκοπη βροχή. Πολύ ένταση, πολύ δουλειά, πολύ αλκοόλ,Πολύ κούραση, πολύ ξενύχτι, πολλές σκέψεις, ΠΟΛΥ ΔΟΥΛΕΙΑ και πολλά έντονα λόγια και συναισθήματα που τελικά κάποια απλά ήταν σαν πυροτεχνήματα η σαν χρυσόσκονη ή σαν τα φωτάκια.

Έσβησαν.

Σκεφτόμενος λοιπόν όλα αυτά και μετά τη γέννηση του ανιψιού μου την ημέρα της ονομαστικής μου εορτής, κατέληξα στο εξής.

Η αγάπη, κρύβεται στα απλά καθημερινά πράγματα και θα έπρεπε να είμαστε όλοι ευγνώμονες για αυτά που έχουμε και κυρίως για αυτά που ζούμε κάθε μέρα, τίποτα δεν είναι αυτονόητο στη ζωή μας και ειλικρινά θα έπρεπε να λέμε ευχαριστώ. (στο θεό; Στο σύμπαν; Στο κάρμα; Πες το όπου θες αλλά πες το) Είναι τόσο κακό να χάνεις πράγματα από τη ζωή σου και από εσένα στην προσπάθειας σου να πιάσεις κάτι που δεν γίνεται. Πες το καριέρα, πες το ανεκπλήρωτο έρωτα, στον παράγοντα Χ βάλε ότι θες.

Αγχωθείς δεν αγχωθείς ότι είναι να γίνει θα γίνει. Αν σε θέλει, θα στο δείξει. Αν δεν στο δείξει, δεν σε θέλει. Αν είναι να χάσεις θα χάσεις και αν είναι να κερδίσεις θα κερδίσεις. Σημασία έχει να μη χάσεις εσένα και τον εαυτό σου και ειδικά αυτό το τελευταίο είναι τόσο καταπληκτικά και έξυπνα σχεδιασμένο, που δεν παίρνεις καν χαμπάρι πότε γίνεται. Το φως από το σκοτάδι είναι ένα κλείσιμο του ματιού. Κλείνεις τα μάτια και είναι σκοτάδι.

Για να μην πέσεις λοιπόν μέσα στο σκοτάδι φρόντισε να βλέπεις τα πράγματα πιο απλά, και ότι είναι να γίνει θα γίνει.

Μην τρομάζεις δεν άλλαξα φιλοσοφία, απλά έκανα ένα βήμα πίσω για να δω τα πράγματα από άλλη οπτική γωνία και να τα φιλοσοφήσω αλλιώς.

Γιατί όπως λέει και ο αδερφός μου.

“Υπάρχουν 3 αλήθειες.

Η δική σου.

Η δική μου.

Και η πραγματική.”

Μπρουσκέτες με ντομάτα ελιά και τυροκαυτερή

Υλικά:

1 μπαγκέτα με σουσάμι κομμένη σε λεπτές φέτες

10 -15 Ντοματίνια η 1 μεγάλη ντομάτα κομμένη σε κύβους

1 βαζάκι ελιές κομμένες σε ροδέλες

Ελαιόλαδο η καλύτερα σκορδόλαδο

200 γραμμάρια τυροκαυτερή

Ρίγανη, αλάτι, πάπρικα κατά βούληση.

Επιπροσθέτως μαϊντανός ψιλοκομμένος

Εκτέλεση:

Παίρνεις τη μπαγκέτα και την κόβεις σε λεπτές φέτες.

Στρώνεις τις φέτες ψωμιού σε ένα ταψί, και τις ραντίζεις με ελαιόλαδο η σκορδόλαδο, μπόλικο αλατοπίπερο και ρίγανη, ίσως και λίγο θυμάρι που τους πάει.

Ψήνεις στο φούρνο ει δυνατών στον αέρα, μέχρι να πάρουν ένα όμορφο χρυσό χρώμα, να φρυγανιστούν και να κρατσανιστούν.

Άσε το facebook από τα χέρια. Δεν θα στείλει.

Το νου σου στο φαί εσύ.

Αν χρησιμοποιήσεις ντοματίνια απλά θα τα πλένεις και θα τα κόψεις στη μέση βάζοντας ένα κομμάτι επάνω σε κάθε φέτα φρυγανισμένου ψωμιού που θα αλείψεις με την τυροκαυτερή. Αν χρησιμοποιήσεις ντομάτα, θα την πλένεις και θα την κόψεις σε κυβάκια, θα την ανακατέψεις μέσα σε ένα μπολ μαζί με ελαιόλαδο, το μαϊντανό πολύ ψιλοκομμένο, λίγο σκορδόλαδο, μπόλικη ρίγανη αλατοπίπερο και τις ελιές, όπου εύλογα θα αλείψεις με τυροκαυτερή κάθε μπρουσκέτα και μετά από επάνω θα βάλεις το μείγμα αυτό.

Αν θέλεις να κάνεις τυροκαυτερή (που χαρά στα κουράγια σου να πούμε)

Άσε είπα το Facebook. Δεν θα στείλει

Θα χρειαστείς τα εξής:

Υλικά:

½ φλιτζάνι του τσαγιού ελαιόλαδο καλής ποιότητας

1 μέτρια πιπεριά Φλωρίνης καθαρισμένη και χωρίς σπόρια

1 κ.γ. μπούκοβο ή Tabasco ή κόκκινο καυτερό πιπέρι

1 μέτρια πράσινη πιπεριά καθαρισμένη και χωρίς σπόρια

1 μέτρια καυτερή πράσινη πιπεριά καθαρισμένη και αυτή χωρίς σπόρια

½ Kgr. μαλακιά Φέτα ή Μανούρι ή Ανθότυρο ή Μυζήθρα ή Φέτα Παρνασού πικάντικη

4 κ.σ. στραγγιστό γιαούρτι

Εκτέλεση:

Σοτάρουμε με το μισό λάδι την κόκκινη πιπεριά μαζί με το μπούκοβο, ανακατεύοντας να μαλακώσει αλλά να μην μαυρίσει.

Κρατάμε το περιεχόμενο του τηγανιού σε ένα μπολ και ταφήσουμε να κρυώσει.

Με το υπόλοιπο λάδι σοτάρουμε την πράσινη πιπεριά και την καυτερή μέχρι να μαλακώσουν. Αφήνουμε στην άκρη να κρυώσουν.

Στο multi βάζουμε το μισό τυρί σε κομματάκια, 2 κ.σ. γιαούρτι και την κόκκινη πιπεριά με το λάδι της.

Αν δεν έχεις Multi, τα χτυπάς με το μπίμερ αν δεν έχεις τίποτα από όλα αυτά τι να σε πω δεν ξέρω.

Χτυπάμε πολύ καλά μέχρι να γίνει πολτός.

Κάνουμε το ίδιο ακριβώς και για την πράσινη πιπεριά

Αν δεν γουστάρεις πολυχρωμίες και μανούρα κάνε ένα από τα δύο η πάρε έτοιμη και μη πεις ότι δεν στα πα.

Στα πα.

Όλα.