Χορτόσουπα (Repost απο παλιότερο μου Post)

Κρύο.

Καιρός για δύο.. για τρίο; Δεν ξέρω. Αλλά κάνει κρύο

Και βρέχει.

“Αν βρέξει ο Οκτώβρης και χορτάσει η γη, πούλησ' το σιτάρι σου και αγόρασε βόδια” λέει ο λαός

Και άντε πάει στο Διάολο, εγώ είμαι Σκορπιός και αυτή η μουντρουχίλα πες μου αρέσει κιόλας.

Ο υπόλοιπος κόσμος; Τι φταίει;

Και είναι Κυριακή.

Τις Κυριακές πάντα κάνουμε το “καλό το φαΐ”.

Παλιά τουλάχιστον οι γιαγιάδες και οι μανάδες μας το κάνανε αυτό.

Και όταν λέω παλιά δεν εννοώ πριν ανακαλυφθεί η πενικιλίνη, για καμιά 20 χρόνια πίσω λέω. Μαλάκα..είκοσι χρόνια. Πολλά ρε πούστη μου.

Τώρα τις Κυριακές βγαίνουμε έξω για φαγητό. Η παραγγέλνουμε.

Η είμαστε ζάντα από την κραιπάλη της προηγούμενης νύχτας.

“Ενότητα κραιπάλη και πάλι και πάλι” θα μου πεις, αλλά άμα δε φας κάτι το στομάχι δεν στρώνει από τα ξίδια.

Για αυτό πάρε το κουφάρι σου να πάμε ως την κουζίνα να μαγειρέψουμε.

Έλα άσε τα χαζά δεν θα σε παιδέψω.

1 κιλό πατάτες καθαρισμένες και κομμένες στα 8

1 κιλό καρότα καθαρισμένα και κομμένα σε ροδέλες

(τι έγινε άρχισαν τα ζόρια, κουκλίτσα μου; έχει χαμαλίκι η συνταγή ε;)

1 μεγάλο κρεμμύδι κομμένο σε τέταρτα

1 πράσο το λευκό μόνο όμως μέρος

(Αν σου βρίσκεται πρόχειρο αν όχι νταξ, δεν θα γίνει κάτι)

1 κολοκυθάκι

(λέμε ρε παιδάκι μου αν έχεις κανένα ξεχασμένο μέσα στο ψυγείο... οχού πια αμέσως να φωνάξεις!)

1 κομμάτι σέλινο και προσπάθησε να έχει και τη σελινόριζα από κάτω

(στην ανάγκη καλόπιασε το μανάβη ξέρεις εσύ)

1/2 φλιτζάνι του Ελληνικού καφέ περίπου, Παρθένο ελαιόλαδο

(το αντιπαρέρχομαι αυτό που σκέφτηκες βλέποντας τη λέξη παρθένο)

Αλάτι και μαύρο πιπέρι

(οι μερακλήδες και αυτοί παντέχουν ας βάλουν και λίγο μπούκοβο)

Λίγο Αλευράκι λίγο τόσο δα..

Το χυμό από μισό η 1 ολόκληρο λεμόνι

(εάν σε αρέσουν τα λίγο πιο ξινά)

Νερό τόσο ώστε να σκεπάσουμε τα λαχανικά

Λοιπόν άκου/βλέπε τώρα προσεκτικά γιατί είναι πολύ δύσκολη συνταγή, και να δω πως θα τα καταφέρεις... Ειδικά αν είσαι ακόμη σκατά από τα ξίδια.

Κάνεις καφέ.

Μαι κανάτα ολάκερη

Πλένεις! Καθαρίζεις και κόβεις τα λαχανικά σε ότι μέγεθος και σχήμα αγαπά η γκλάβα σου και εν τέλει σε ότι σε φωτίσει ο θεός και ο Κρόνος που είναι ανάδρομος στο Σκορπιό.

Παίρνεις μια μεγάλη και βαθιά κατσαρόλα, ρίχνεις το ελαιόλαδο, και μόλις κάψει λίγο (αλλά όχι να καλέσει η γειτονιά την πυροσβεστική κανόνισε την πορεία σου) θα ρίξεις μέσα όλα τα λαχανικά θα τα φέρεις δυο τρεις καλές σβούρες να τσιγαριστούν πολύ ελαφρά και θα τα πασπαλίσεις με το αλεύρι να πουδραριστούν καλά καλά και θα συνεχίσεις το ανακάτεμα.

Πιες καφέ.

Γιατί αλεύρι θείο;

Γιατί το αλεύρι θα κολλήσει αφενός επάνω στα λαχανικά οπότε να βοηθήσουμε εξ αρχής τη σούπα μας να δέσει καλά και να χυλώσει, αφαιρώντας παράλληλα αυτή την απαίσια αλευρίλα που θα έμενε (κατά πάσα πιθανότητα) εάν βάζαμε το αλεύρι ωμό στο τέλος αφετέρου δε γλιτώνουμε εξ αρχής το να έχουμε μια σβολιασμένη σούπα (αηδία μαλάκα..δεν βλέπεται.. το έχω πάθει πολλές φορές γιατί τεμπέλιασα να το βάλω από την αρχή αλλά καλά να πάθω)

Αφού γίνουν όλα τα προαναφερθέντα, θα συμπληρώσεις με κρύο νερό.

Και γιατί κρύο νερό θείο;

Κρύο και όχι ζεστό γιατί:

Η απότομη επαφή ενός συστατικού με το ζεστό ή καυτό νερό ουσιαστικά θωρακίζει το (λαχανικό στην προκειμένη) εξωτερικά δημιουργώντας μια σχετική κρούστα από το στιγμιαίο “κάψιμο” με αποτέλεσμα αυτό ( το συστατικό ντε!) να κρατάει τα υγρά σου εσωτερικά και να μην τα αφήνει να βγουν προς τα έξω.

Εάν κάναμε ένα κρέας το οποίο θα θέλαμε εκ των πραγμάτων να είναι ζουμερό μέσα, φυσικά και θα θέλαμε καυτό νερό, εξ ού και το τσιγάρισμα

Στην συγκεκριμένη περίπτωση εμείς θέλουμε να έχουμε ένα πλούσιο Γευστικό ζωμό λαχανικών, οπότε θα τα βάλουμε εξαρχής στο κρύο νεράκι και όσο αυτό ζεσταίνεται αυτά θα αποδίδουν χυμούς κατά το βρασμό.

Πω... ρε φίλε! Πόσο Θεούλης και πολιτισμένος είμαι;

Δεν ξέρω αν έγινα κατανοητός, ελπίζω να σου έλυσα την απορία.

Το λοιπόν θα αφήσεις τη σούπα να βράσει σε μέτρια θερμοκρασία για περίπου 1 ώρα, αλλά και πάλι αυτό είναι εξαιρετικά υποκειμενικό καθότι μπορεί να είναι πολύ βραστερές οι πατάτες σου (που η αλήθεια, είναι και ο μεγαλύτερος νταλκάς σε μία σούπα εάν δεν βράσουν) και να ξεμπερδέψεις μέσα σε ένα σαραντάλεπτο

Φυσικά “Θέλει κόπο το ραπάνι...” οπότε μην τρίβεις τα μουστάκια σου δεν τελειώσαμε ακόμη λέω!

Το να έχεις μια σούπα η οποία μόλις κρυώσει θα αρχίσει να ξεχωρίζει στο πιάτο το νερό από το λάδι, είναι αηδία φίλε.

Δεν το γουστάρω καθόλου.

Οπότε τη σούπα τη θέλω δεμένη.

Δεμένη σαν να κάνει BDSM.

Άρα κοίτα δω: Μόλις γίνει η σούπα θα πάρεις μια καλή ποσότητα από λαχανικά, θα τα λιώσεις στο μπλέντερ θα τα κάνεις κρέμα και θα τα ξανά ρίξεις μέσα για να γίνει πιο ας το πούμε “βελουτέ”

Εναλλακτικά αν βαριέσαι το βάλε βγάλε με τα μπλέντερ μπορείς να ρίξεις μια μικρή κρέμα γάλακτος.

Και επίσης τέλος τέλος μπορείς όταν την κατεβάσεις από τη φωτιά να ρίξεις ένα κουπάκι στραγγιστό γιαούρτι για να δέσει.

Αυτά.