Βαγγέλης Προβιάς - Τα Μαύρα Παπούτσια της Παρέλασης

Τον Βαγγέλη τον γνώρισα από τα Blog.

Νομίζω το δικό του ήτανε από τα πρώτα που διάβασα, κάπου στο 2007-2008; Κάπου εκει δεν έχει σημασία.

Στην πορεία έγινα και εγώ μπλόγκερ γνώρισα πολλούς ανθρώπους που έγραφαν η ακόμη γράφουν στα μπλόγκς, κάποια στιγμή έκατσε η φάση στην Αθήνα την άνοιξη του 2009 γνωριστήκαμε και από κοντά και βγήκαμε για ποτά με το Προβατάκι.

Πολλά ποτά.

Πολλά φίλε!

Πολύ χορό πολύ καλή διάθεση πολύ κουβέντα.

Εγώ τότε πέρναγα μια πολύ μεγάλη φρίκη με μια σχέση που είχε τελειώσει αλλά εγώ σαν γνήσιος σκορπιός επέμενα να κουβαλάω το κουφάρι της ολούθε, ψάχνοντας τα γιατί και ζητώντας λίγη ελεημοσύνη.

Πες με και Drama Queen δε γαμιέται.

Οι φίλοι μου οι μπλόγκερς ήτανε πάντα κοντά μου και ένας από αυτούς είναι και ο Βαγγέλης.

Κάθισε. Με άκουσε. Με συμπόνεσε. Με συμβούλεψε.

Και δεν τα ξεχνώ.

Αυτά τα λίγα σαν εισαγωγή για ποιόν λόγο υπάρχει μια ανάρτηση για ένα βιβλίο σε ένα μπλόγκ Μαγειρικής.

Το βιβλίο το περίμενα πως και πως να βγει για να το αποκτήσω αλλά δεν είχα λεφτά να το αγοράσω ( ναι συμβαίνουν και αυτά) και ήμουν να σκάσω έβλεπα και τις κριτικές παντού να μου εξάπτουν την φαντασία, αλλά έκανα υπομονή μέχρι να πληρωθώ και τελικά από χθες το κρατώ στα χέρια μου. Ξεκίνησα το λοιπόν να το διαβάσω, αλλά μέσα σε 40 λεπτά έφτασα πάνω από τη μέση οπότε πραγματικά με βαριά καρδιά το σταμάτησα για να συνεχίσω σήμερα μην και τελειώσει, αλλά και σήμερα το πάω λάου λάου γιατί δεν θέλω να τελειώσει.

Είναι μικρό βιβλίο σε μέγεθος με 17 συμμαζεμένα διηγήματα.

Αυτό είναι κακό και πολύ καλό.

Το κακό είναι ότι σε αφήνει με μια αίσθηση σαν να μην χόρτασες αυτό που λες “γαμώ το φελέκι μου μέσα! Λίγο ακόμη βρε καργιόλη δεν μπορούσες να γράψεις πια; κόπο θα σου έκανε;”. Το καλό είναι όμως ότι δεν σε μπουκώνει, δεν σε βαραίνει σαν αυτά τα πολύ τσιγαρισμένα φαγητά. Πως είναι το Χουνκιάρ Μπεγερντί; (πουρές μελιτζάνας με σκόρδο και κοκκινιστό κρέας κατα βάση προβατίνα η αρνί) ας πούμε. Δεν σου κάνει το μυαλό άνω κάτω, και παίρνεις τόσο όσο πρέπει. Φαντάσου δηλαδή το βιβλίο Το Σπίτι των Πνευμάτων που ναι μεν είναι απίστευτο βιβλίο αλλά αν δεν έχεις ένα πρόχειρο χάρτη με τα ονόματα των πρωταγωνιστών τη γάμησες; Ε αυτό!

Το θέα είναι όμως ότι εγώ δεν είμαι κρητικός ούτε και ψυχολόγος για να σου αναλύσω το θέμα, για τα ψυχολογικά αδιέξοδα του συγγραφέα

Μάγειρας είμαι και ο συγγραφέας μπορεί να έχει αδιέξοδα αλλά με μια πιατέλα ξεροψημένα μπουτάκια κοτόπουλου στον κάνω περδίκι.

Άρα φίλε, έτσι μαγειρικά θα στο πάω.

Είναι πως να στο θέσω ρε παιδάκι μου...απλό...νόστιμο και γλυκό βιβλίο.

Σαν τραπέζι για φίλους.

Σαν μια μεγάλη φέτα φρέσκο ζυμωτό ψωμί, αλειμμένη με βούτυρο και μέλι. Από αυτές που θα ήθελες να φας Πέντε Έξι ακόμη, έτσι για να το γουστάρεις και γιατί είσαι γουρούνι.

Αλλά μέσα σου ξέρεις ότι και με αυτή τη μια και μοναδική θα είσαι κομπλέ και χορτάτος.

Σαν ύφος είναι σοβαρό μερικές φορές, σαν αυτά τα μαμαδίστικα Κυριακάτικα φαγητά. Γαμηστερά φυσικά, νοστιμότατα και εξαίσια αλλά μετά ένα δίωρο ύπνο τον θες για να στανιάρεις.

Και αυτό με εξέπληξε. Όχι ότι ο συγγραφέας στερείται σοβαρότητος, ναι νταξ... είναι λίγο μεγάλο όργιο για όσους τον ξέρουν και τον διαβάζουν, οπότε μια φάπα την έφαγα μη σου λέω χαζά. Παράλληλα φίλε μου όμως βεβαιώθηκα για το αυτονόητο.

Ότι αυτοί που έχουν τόσο πολύ μεγάλο χιούμορ τελικά έχουν να κουβαλάνε μεγάλες ιστορίες και θέματα που θέλουν να λύσουν, και ο Πρόβ φαίνεται να έχει ξεκινήσει τη διαδικασία εξορκισμού τους.

Μερικές από τις ιστορίες του βιβλίου είναι τόσο ανθρώπινες τρυφερές και τόσο γλυκές σαν παγωτό με φρέσκια αρωματική βανίλια Μαδαγασκάρης. Νοστιμότατες.

Μερικές πάλι είναι πολύ αυστηρές και βαριές σαν μουσακάς.

Μουσακάς όμως με τα λαχανικά του στραγγισμένα και τηγανισμένα καλά, χωρίς να σε βαρυστομαχιάσουν και να σε πνίξουν.

Τελικά για να μην στα πρήζω, ο Βαγγέλης γράφει καλά και το βιβλίο θα σου αρέσει πολύ.

Να το αγοράσεις. Αξίζει και επίσης δεν κοστίζει μια περιουσία, κυκλοφορεί απο τις εκδόσεις ΟΛΚΟΣ και στην Κατερίνη μπορείς να το παραγγείλεις απο το αγαπημένο μας βιβλιοπωλείο ΝΕΣΤΩΡ

Σε φιλώ.