Έχεις τρελάνει κόσμο

Θα ήθελα να ξεκινήσω το Post γράφοντας ηλιθιότητες τύπου: “Πόσο μα πόσο ωραία περνάμε στο νησί (sic)” και “Μα με έχουν χαλαρώσει τόσο πολύ αυτές οι διακοπές που δεν βλέπω την ώρα να γυρίσει το γλυκό φθινοπωράκι” (τι σκατά ήπιες μαρσύ; δώσε και σε μας)
αλλά αυτό ΜΟΝΟ τραγικά και δυσάρεστα αποτελέσματα θα είχε, όπως πολλά unfollow, κάποιες καταγγελίες στη Google για το “υβριστικό περιεχόμενο του Blog” και ίσως μερικές μηνύσεις.
Αντ ' αυτού θα είμαι λιτός και απέριττος: ΕΧΩ ΠΗΞΕΙ ΣΤΗ ΔΟΥΛΕΙΑ.
Αυτό.
Το ότι έχω δουλειά όμως είναι πολύ καλό, το ότι σχετικά “πληρώνομαι” επίσης είναι πολύ καλό, το ότι δουλεύω σαν το σκυλί ε και αυτό καλό είναι εδώ που φτάσαμε. Το καλύτερο όμως είναι ότι αυτή η συγκεκριμένη δουλειά στο συγκεκριμένο μέρος μου αρέσει.
Και μου αρέσει πολύ.
Δουλειά λοιπόν για μας τους εποχικούς ξενοδοχοϋπαλλήλους.
Γλυκό καλοκαιράκι για τους υπόλοιπος ιθαγενείς και μη.
Μεσημεριανή (β)ραστώνη.
(να μην συγχέεται με τη “Μεσημεριανή Μελέτη” παρακαλώ)
Το σκηνικό έχει ως εξής:
Ήλιος και Ζέστη.
Κυριακή μεσημέρι.
Από αυτές τις τεμπέλικες που θέλεις να λιώνεις στην ξάπλα η στην ξαπλώστρα.
Το μέρος:
Πισίνα πολυτελούς ξενοδοχείου.
(ξέχνα ότι έχεις στο μυαλό σου για ηρεμία, χαλάρωση, Loung-οκατάσταση και αραλίκι)
Πιτσιφρίκια που ουρλιάζουν αλαφιασμένα σαν να μην υπάρχει αύριο, και πέφτουν με δύναμη βόμβας Ναπάλμ στην πισίνα, κάνοντας κωλοχανείο όλο το χώρο στα επόμενα έξι οικοδομικά τετράγωνα και τους σερβιτόρους να μοιάζουν προς στιγμήν με τον πίνακα του Νορβηγού Εξπρεσιονιστή ζωγράφου Έντβαρτ Μουνκ “Η Κραυγή”.
Οι υπόλοιποι λουόμενοι λιάζονται σαν σαύρες στα νησιά Γκαλαπάγκος/βαριούνται/αναθεματίζουν/νοσταλγούν τον Ηρώδη.
Τα πιτσιφρίκια όμως μας έχουν όλους χεσμένους όπως είναι φυσιολογικό για κάποιον που είναι κάπου μεταξύ των 14 – 24.
Οι Αθλοπαιδιές και τα εφετζιλίκια όμως (συν κάτι το νερό,ο ήλιος και η ώρα) φέρνουν πείνα στα μικρά τέρατα και τότε τα άλλα μικρά ανθρωπάκια που μοιάζουν με τον πίνακα ζωγραφικής που λέγαμε, αρχίζουν και μοιάζουν και με Θεατρικό.
“Η Τρελή του Σαγιό”(Του Ζαν Ζιρωντού) και τότε αυτά, αρχίζουν να τηλεφωνούν στην κουζίνα σε κάτι άλλα χαζά τρελαμένα ανθρωπάκια με άσπρα (μην παίρνεις όρκο γιατί οι τελευταίοι μεταμοντέρνοι μάγειροι αρχίζουν και μοιάζουν περισσότερο σαν Ninja σε βιντεοκασέτα της δεκαετίας του 80 με αυτά τα ρούχα που φορούν. Ο Μαύρος, ο Κόκκινος και ο Άσπρος. Σαν τους Power Rangers ένα πράμα) για να επαναλαμβάνουν την ίδια φράση:
“ΈναClubSandwitch”

Υλικά: (για έναν)

3 φέτες ψωμί του τοστ

Μαγιονέζα κατά βούληση

(καλά μη βάλεις όλο το βάζο και συ πια)

2 φέτες μπέικον

1 φέτα ζαμπόν

2 φέτες κίτρινο τυρί της αρεσκείας σου

(καλό είναι να ναι Edam η Gouda, εγώ προσωπικά γουστάρω τρελά και τσένταρ η Έμενταλ)

1 (ώριμη μεγάλη κόκκινη ζουμερή) ντομάτα

Μερικά φύλλα μαρούλι

(πλυμένα καλά μη σε πάρει και σε σηκώσει)

1 σακουλάκι προτηγανισμένες πατάτες

(μη γαμιέσαι! Ή το κάνεις η δεν το κάνεις το γουρούνιασμα)

Λοιπόν ας ξεκινήσουμε με μια γενικότερη αλήθεια.

Επειδή (επί του πρακτέου δηλαδή) δεν γίνεται να αγοράσεις μόνο από 1 φέτα αλλαντικά η 3 φέτες ψωμί του τοστ, άρα αναγκαστικά (κατά κάποιο τρόπο) θα αγοράσεις περισσότερα, κάνε και συ το καλό.

Φώναξε και κάνα φίλο, το γκομενάκι, τη γειτόνισσα, άστεγο.. ότι γουστάρεις βρε παιδί μου, για να φάτε μαζί.

Τα υλικά θα τα αγοράσεις έτσι και αλλιώς, θα μπεις στην κουζίνα έτσι και αλλιώς.

Η συνταγή είναι πιο εύκολη από αυγά μάτια.

Θέλει τρόπο και μεθοδικότητα και όχι να ξέρεις κβαντική φυσική.

Λοιπόν άκου δω.

Έχε κοντά σου όλα τα υλικά αραδιασμένα για να μην τρέχεις δεξιά και αριστερά σαν Ιαπωνικό καρτούν.

Πλύνε χέρια, πάρε τη φριτέζα και βάλε αρχικά να τηγανίσεις της πατάτες. Και όχι δεν χρειάζεται να είναι φρέσκες.

Προκάτ θέλουμε.

Βάλε στην τοστιέρα (ή στην φρυγανιέρα πολύ καλύτερα μην σου πω ψέμματα) να ψηθούν 3 φέτες ψωμί του τοστ.

Βάλε τις φέτες μπέικον σε ένα πιατάκι και ψήστες στο φούρνο μικροκυμάτων για 34 δευτερόλεπτα.

Βρε δεν λέω μαλακίες σου λέω!

Τόσο θέλει.

Μόλις ψηθεί το μπέικον και επίσης οι φέτες του ψωμιού και παράλληλα έχε το νου σου στις πατάτες να μην καούν, θα συναρμολογήσεις το Κλαμπ ως εξής.

(έχει σημασία για τη γεύση και το πως θα κάτσουν στο δάγκωμα, δε σου λέω μαλακίες)

• 1η φέτα ψωμί του τοστ
• Αλείφεις μαγιονέζα
• Βάζεις ένα φύλλο μαρούλι
• Μία φέτα Ζαμπόν
• Μία φέτα κίτρινο τυρί
• 2η φέτα ψωμί του τοστ
• Μαγιονέζα άλοιμα ξανά μανά
• Βάζεις δεύτερο φύλλο μαρούλι
  (αν δεν γουστάρεις πολύ πρασινάδα μην βάλεις, μη μας πουνε και Vegans)
• Δεύτερη φέτα κίτρινο τυρί
• Το ψημένο μπείκον
• 1 η 2 φέτες Ντομάτα
• 3η φέτα ψωμί του τοστ

Τέλος η ανοικοδόμηση του Κλαμπ.

Καρφίτσωσε το ΚΑΛΑ, ισομερώς επάνω στην τελευταία φέτα ψωμιού, στα τέσσερα σημεία του ορίζοντα με (από μια) οδοντογλυφίδα και μετά κόψε το διαγώνια στα γνωστά μας τρίγωνα σαντουϊτσάκια, κρατώντας το καλά από πάνω χωρίς:

Α) Να κοπείς

Β) Τσιμπηθείς από τις οδοντογλυφίδες

Γ) Χωρίς να το διαλύσεις και να του γαμήσεις το πρέκια.

Μετέφερε το σε πιάτο, βάλε στη μέση τις πατατούλες.

Τώρα οπτικοποίησε τη λέξη γουρούνι