Θάλασσα
09.07.2017
Μπαίνω
αργά στη θάλασσα. Δεξιά μου ο Όλυμπος. Ουρανός γκρι. Θάλασσα ζεστή. Πέφτουν αστραπές.
Βουτάω
στο νερό. Είναι ζεστό. Ηρεμία. Γυρίζω ανάσκελα. Κοιτάω τον ουρανό. Γκρι
πολεμικό. Επιπλέω και δεν σκέφτομαι μόνο λογίζομαι ότι αυτή τη μέρα θα τη
θυμάμαι για πάντα. Κενό.
09.04.2018
Κοιτάω
τον ήλιο που βγαίνει από τη θάλασσα. Κάνει ψύχρα. Εννέα μήνες μετά όλα στη ζωή
μου είναι αλλαγμένα, άλλη δουλειά, ένας άφραγκος Σαραντάρης με μαύρους κύκλους,
ένα χρόνο μεγαλύτερος, περισσότερα γκρίζα μαλλιά, λιγότερες αντοχές, περισσότερο άγχος, γκρεμισμένες σταθερές, αφημένη
ζωή, χαμένοι φίλοι, χαμένος χρόνος, πολύ λάθος έρωτες, ακόμη πάρα πολύ λάθος
φιλίες. Αν ήξερα τι όλεθρος θα ακολουθούσε στη ζωή μου τους επόμενους μήνες θα έμενα για πάντα
βυθισμένος στη θάλασσα εκείνη.
Έτσι
θα απέφευγα όλες αυτές τις στιγμές που ο γαμημένος ρομαντισμός μου γινότανε
κομμάτια στον τοίχο της αδιάφορης λογικής σου, γιατί για σένα όλα ήτανε εύκολα
λογικά και αδιάφορα και για μένα ρομαντικά και δύσκολα, σαν και μένα. Εμένα που έδιωχνες απέφυγες αποκαθήλωσες και σταύρωσες -και όχι απαραίτητα με την ίδια σειρά- τόσο απλά,
όσο ξέχναγες και απέφευγες οτιδήποτε σε πλησίαζε και οτιδήποτε φοβόσουν μη
σπάσει αυτό το όμορφο προσωπείο της επίπλαστης αθωότητας σου. Εμένα που
επέμενες να μείνω, και να παραμείνω ακίνητος όταν όλα γύρω σου γίνονται σμπαράλια
και συ γυρίζεις πάνω κάτω σαν τη σβούρα και σπας σε χίλια κομμάτια για να αποδείξεις
σε όλους το μεγαλείο της καρδιάς σου –ποιας;- και για να ικανοποιήσεις την
ακόρεστη δίψα σου για εξουσία χρήμα και δόξα. Εμένα που έκανες πέρα με κάθε
αφορμή και όταν ένιωθες ότι περισσεύω στη ζωή σου με πέταγες απλά απέξω επιμένοντας
όμως να μείνω για να με ξανά μαζέψεις, όταν αυτό το υπέροχο τίποτα που νόμιζες
ότι θα εξελιχθεί σε ένα ανυπέρβλητο κάτι, σε άφηνε πάλι στο κενό.
Εμένα
που αδυνατώ να καταλάβω ότι η αγάπη πνίγει, το πολύ και η υπερβολή πνίγει, εμένα
που αποφεύγω να δεχτώ ότι μερικές συμπεριφορές είναι κοφτερές και σφάζουν
χειρότερα και από σπαθιά.
Εμένα
που δεν λέω να αποδεχτώ ότι δεν είναι όλοι οι άνθρωποι έτοιμοι να το ζήσουν
αυτό, ότι μπορεί όλοι να αποζητάμε την αγάπη αλλά όταν τη βλέπουμε να έρχεται
με δύναμη υπερταχείας επάνω μας λογικό είναι να τρομάζουμε και να θέλουμε να
φύγουμε.
Και
εγώ είμαι μάτια μου τέτοιος.
Εμένα
το ζητούμενο είναι ότι δεν μπορεί εύκολα να με αντέξει άνθρωπος, δεν μπορεί
κάποιος απλά να κοντρολάρει την υπερβολή μου και εγώ ματάκια μου είμαι
υπερβολικός.
Εγώ
είμαι υπερβολικός, αντιφατικός, αυτοκαταστροφικός, συνεχώς αυτοαναιρούμενος, εγωιστής
και κακομαθημένος μπέμπης και αυτό πολλούς ανθρώπους γύρω μου τους φοβίζει αλλά
δεν μπορώ να το κοντρολάρω.
Γιατί
εγώ προφανώς δεν θέλω να το κοντρολάρω.
Γιατί
εγώ μετράω τα πάντα μου στις πράξεις, όχι στα λόγια, έτσι με έκαμε η οικογένεια μου, έτσι έμαθα να κάνω, και μου αρέσει να κάνω γαμημένες υπερβολές.
Εγώ
όταν λέω: “θέλω να είσαι καλά” εννοώ
όλα αυτά που επιμένεις να κάνεις ότι δεν καταλαβαίνεις.
Εμένα
τα δικά μου θέλω είναι τραχιά, έχουν γωνίες και κόβουν. Δεν είμαι για τα εύκολα
και τα μέτρια δεν το χεις καταλάβει ακόμη γαμώτο;
Εμένα
τα δικά μου θέλω ακολουθούνται νοερά από το: “και θα κάνω οτιδήποτε δεν μπορείς καν να φανταστείς για να στο
αποδείξω”
Εγώ
δεν έχω όρια ούτε αποστάσεις.
Έμενα
να με φοβάσαι όταν σωπαίνω, όταν εξαφανίζομαι και όταν κρύβομαι.
Και ΕΓΩ εκείνο το απόγευμα έπρεπε να κρυφτώ στο νερό για να μη σε βρω ποτέ.
Muffins με σοκολάτα
Υλικά:
250
γραμμάρια Βούτυρο Αγελαδινό
250
γραμμάρια άσπρη κρυσταλλική ζάχαρη
4
αβγά
1
κούπα χυμός Πορτοκάλι η Γάλα
1
πακέτο φαρίνα η 500 γραμμάρια κανονικό αλεύρι μαζί με 1 φακελάκι μπεϊκιν
2
φιαλίδια βανίλια
1
κούπα “δάκρυα σοκολάτας”
Εκτέλεση:
Λιώνουμε
το βούτυρο και το χτυπάμε στο μίξερ μαζί με τη ζάχαρη σε πολύ δυνατή ταχύτητα
μέχρι να διπλασιαστεί σε όγκο.
Ρίχνουμε
τα αβγά ένα ένα περιμένοντας να ενσωματωθεί το καθένα τους πριν ρίξουμε το
επόμενο.
Μόλις
αποκτήσουμε μια ομοιογενή ζύμη ρίχνουμε μέσα τα υπόλοιπα υλικά με τη σειρά που αναγράφονται.
Λαδώνουμε
τις φόρμες για Muffins καλά.
Το
μείγμα αυτό βγάζει τόσο όσο να γεμίσει 2 φόρμες των 12 τεμαχίων/
Ψήνουμε
σε προθερμασμένο φούρνο τηρουμένων των αναλογιών.
Μια
ενδεικτική θερμοκρασία είναι 30 λεπτά στους 175 βαθμούς με αέρα.
Σχόλια