Σκόρπιες σκέψεις.

Μερικές σκόρπιες σκέψεις:

Η εικόνα ενός πνιγμένου παιδιού.Με σοκάρει σαν να με χτύπησε ρεύμα αλλά δεν με αφυπνίζει πνευματικά.
Με εξοργίζει.
Έχω δει σαν παιδάκι, πρωτοσέλιδα στις αισχρές εφημερίδες της δεκαετίας του 80 (απ αυτές που αγόραζαν οι παππούδες μου) που θα κάνανε σκηνοθέτη θρίλερ να αυτοκτονήσει απο τη ντροπή του. (Εδώ κυρίως για τους ντόπιους Κατερινιώτες να αναφέρω ότι όλοι θυμάστε τις φωτογραφίες απο απίστευτα δυστυχήματα, στη τζαμαρία κεντρικού φωτογραφείου της πόλης μας, έως και τα μέσα της δεκαετίας του 90, κοντινό γκρο πλαν στα κομμένα κεφάλια) Δεν θα θελα η εικόνα του πνιγμένου παιδιού μου να γίνει βορά στα θηρία των Social media. Τέτοιες εικόνες το μόνο που κάνουν είναι να σε κάνουν ακόμη πιο χοντρόπετσο απέναντι στη βία. Δεν βρίσκω λόγο να μπορεί να σταματήσει τη βία απο μόνη της μια εικόνα.
Και μόνο οι λέξεις φτάνουν για να σοκάρουν.Ο Πόλεμος στη Συρία δεν είναι Video game, γίνεται δίπλα μας και μεις χώνουμε το κεφάλι στην άμμο εδώ και χρόνια. Δεν ξεκίνησε χθες ο πόλεμος, δεν ξεκίνησαν χθες οι μετανάστες.
Αλλά δεν μπορώ να σου σταματήσω το πόλεμο αν εγώ είμαι αυτός που σου πουλώ τα όπλα. Γιατί και τα όπλα, γαμώ την πουτάνα μου, καταναλωτικά αγαθά είναι και κάποιος πρέπει να τα αγοράσει να τα ξοδέψει και να αγοράσει και άλλα πολλά όπλα. Ποιος σου πε ότι το Junk food δεν είναι θανατηφόρο όπλο και ότι διαφέρει;
Δεν ξέρω ποιος φταίει αλλά ξέρω ότι κανείς δεν αφήνει τη χώρα του, τον τόπο του τα σπίτια τα δέντρα και τα ζώα του στα καλά καθούμενα να μπει σε μια τρύπια βάρκα και να πάει στο πουθενά αν δεν κινδυνεύει αυτός (η και) η οικογένεια του.
Πριν βιαστείς να μιλήσεις σκέψου ότι ζεις σε μια δημοκρατική χωρά και κανείς (φανερά η απροκάλυπτα και τηρουμένων των αναλογιών) δεν θα σε σκοτώσει η φυλακίσει η διώξει) για τις πεποιθήσεις σου όποιες και να ναι αυτές. Σκέψου ότι μπορείς να πας σε όποια χώρα της Ευρώπης θέλεις και να μείνεις εκεί.
Αυτοί απλά δεν μπορούν.
Και το κακό είναι ότι σε μερικές μέρες θα ξεχάσουμε όπως ξεχάσαμε το Je Suis Charlie όπως ξεχάσαμε το Βαγγέλη Γιακουμάκη, όπως ξεχάσαμε το Γρηγορόπουλο, το Φύσσα, όπως κάθε φορά εκτονόνουμε την οργή μας με τρεις λέξεις: Like - Comment - Share και μετά πέφτουμε πάλι στον ύπνο του γαλαζωπού φωτός της οθόνης.
"Μην πετάς πέτρες αν ζεις σε γυάλινο σπίτι" λέει η Αραβική παροιμία

*Πώς μπορεί να βοηθήσει κάποιος τους πρόσφυγες και τους μετανάστες:

Γιατροί Χωρίς Σύνορα:
http://www.doctorswithoutborders.org/emergency-mediterranean

Υπάτη Αρμοστεία του ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες (UNHCR)
www.unrefugees.org

International Rescue Committee
https://engage.rescue.org/donate/emergencies

CARE
www.care.org

Save the Children
www.savethechildren.org

*Το εξαιρετικό σκίτσο του κυρίου Γιάννη Αντωνόπουλου

http://johnantono.blogspot.gr/