Μία Άλλη Καρυδόπιτα

“Γαμώ το φελέκι μου μέσα, ούτε ένα γλυκό δεν έχει σε αυτό το σπίτι” σκέφτηκα. Και τραβώντας το σώβρακο που μου χε στραβοκάτσει μαζί με τη μπιτζάμα, έσυρα το πτώμα μου μέχρι την κουζίνα.
Πάντα μετά το μεσημεριανό ύπνο ήθελα γλυκό. Αυτό ήταν περισσότερο σίγουρο και απο το γεγονός ότι η γη είναι στρόγγυλη (και αυτό πάλι κάποτε αμφισβητήθηκε)
Αλλιώς, μπορεί (ομολογουμένως) να μην έφτανα στο φόνο (όπου πάλι ξανά μανά και για αυτό κανείς δεν είναι σίγουρος) αλλά με απόλυτη βεβαιότητα σου δηλώνω πως για όλο το υπόλοιπο απόγευμα μαζί με την παντόφλα σέρνονταν και η μούρη μου. Και ειδικά αυτό το τελευταίο δεν το θες.
Άνοιξα το ψυγείο.
Είδα μέσα 3 αβγά και 1/2 πακέτο βούτυρο ε...να μην ήταν περίπου 200 γραμμάρια.
Και ένα ξεχασμένο μπουκάλι με γάλα
Ε, θα τανε και αυτό κάπου 300 γραμμάρια [280ml]
“Τι στο κέρατο μου να φτιάξω μου λες;”
“Δε γαμείς ρε φίλε..Θα φτιάξω μια καρυδόπιτα!”
"Κάτσε να φτιάξω ένα καφέ να ανοίξει το μάτι και να δούμε τι έχουμε και στα ντουλάπια.."
Τα παγάκια έκαναν γκλίν γκλίν, στο ποτήρι όταν άνοιξα με το ελεύθερο χέρι την πόρτα από το ξύλινο ντουλαπάκι.
“χμ.... 350 γραμμάρια Αλεύρι έχουμε... σοκολάτα έχουμε. Σε νιφάδες είναι αλλά αυτά τα 100 γραμμάρια σοκολάτα που θέλω τα καλύπτει”
“που στο διάολο έχω βάλει τα καρύδια; Α να τα!”
Άνοιξα το σακουλάκι και τα κοίταξα καλά καλά
“Από πότε είναι αυτά εδώ; Λες να πάθουμε καμιά δουλειά;”
¨Όπως και να χει” σκέφτηκα και τα ζύγισα στο χέρι, "300 γραμμάρια που θέλω είναι σίγουρα”
τα άφησα στην άκρη και ρούφηξα μια τζούρα “νες καφέ φραπέ ατέλειωτη ευχαρίστηση”
“Ζάχαρη άλλα 300 γραμμάρια” και κατέβασα τη ζάχαρη στον πάγκο..
Έτριψα τη μούρη μου.
“Ζέστη ρε γαμώτο μου!”
“Μπαχαρικά... που έχω μπαχαρικά;”
Ακούστηκαν 3-4 απανωτά μπαμ μπούμ καθώς άνοιγαν διαδοχικά οι πόρτες από τα ντουλαπάκια μπροστά μου
“Well well well 1 κ.σ. Bakin Powder έχουμε, 1 κ.γ. Σόδα έχουμε, 1 κ.γ. Αλάτι έχουμε, 1 κ.γ. κανέλα, 1/2 κ.γ. Γαρύφαλλο, 1/2 κ.γ. Μοσχοκάρυδο έχουμε.
Ήπια μια τζούρα φραπέ ακόμη.
Άνοιξα την πόρτα της κουζίνας και μπήκε μέσα το φως του απογευματινού ήλιου.
“Λοιπόν ανοίγουμε μάτι κουζίνας.
Κάτσε να κάνουμε ένα Μπαίν Μαρί με δύο κατσαρόλες
Λοιπόν να βράσει το νερό....
Τι ώρα είναι 6; Ok σε καμιά ώρα θα είμαστε κομπλέ!
Άρα...μέσα στο Μπαίν Μαρί χώνουμε τη σοκολάτα, το βούτυρο, το γάλα ζεστό.”
Πήρα την κουτάλα και σιγά σιγά άρχισα να ανακατεύω το μείγμα.
“Το κέρατο μου μέσα κάτσε να το χαμηλώσω. Πολύ πιτσιλάει αυτό και μου χει κάνει και την κουζίνα κωλοχανείο”
Κόσκινο που ναι το κόσκινο... που το βαλα πάλι θεέ μου;
Συνεχίζουμε με το αλεύρι κοσκινισμένο μαζί με τη σόδα και το αλάτι. Η σκατά θα βγει αυτό ή αριστούργημα να μου το θυμηθείς”
Συνέχισα να ανακατεύω επάνω στο Μπαίν Μαρί και άφησα την κουτάλα κατά μέρους.
Έβγαλα το μίξερ.
Πήρα ένα μεγάλο ανοξείδωτο μπολ και έριξα μέσα τα αυγά με τη ζάχαρη.
Άρχισα να τα χτυπάω καλά καλά.
“Τώρα αυτά μάλλον πάνε εκεί...”σκέφτηκα και άδειασα και αυτά μέσα στο μείγμα του Μπαίν Μαρί
“Οπότε για το τέλος.... “είπα και κατέβασα το μείγμα από το νερό που έβραζε.
Έκλεισα τη φωτιά
“για το τέλος ρίχνουμε 1 κ.γ. Κανέλα, ½ κ.γ. Γαρύφαλλο, και ½ κ.γ. μοσχοκάρυδο και τα καρύδια.
Τέλεια
Τα ανακατεύουμε απαλά και τα βάζουμε στο λαδωμένο στρόγγυλο ταψάκι”
Άνοιξα την πόρτα του φούρνου
“Πόση ώρα λέει πως θέλει ψήσιμο; 45 λεπτά στους 180. Ωραία προλαβαίνω να ετοιμάζω και το σιρόπι και στο ενδιάμεσο να πάρω τις άλλες να τσακώσουν κάνα κιλό παγωτό για τη συνοδεία, και να έρθουν να πιούμε μαζί. Τον καφέ”
Πήρα την κατσαρόλα για να φτιάξω σιρόπι και έχωσα μέσα
500 κιλό ζάχαρη
“Να πάρω ζάχαρη αύριο ξέμεινα ούτε για καφέ δεν θα έχω”
250 ml νεράκι
Λίγο λεμόνι
¨Άντε γαμήσου! Με πιτσίλισε στο μάτι!” είπα δυνατά και πέταξα τη λεμονόκουπα στο νεροχύτη
“Ωραία αυτό τώρα θέλει για να το σιροπιάσεις, να είναι το γλυκό ζεστό και το σιρόπι κρύο”
Βγήκα από την κουζίνα
Άναψα τσιγάρο και έπιασα το τηλέφωνο
“Έλα μαρή μαλακία! Τσάκω κάνα κιλό παγωτό και έλα να σκίσουμε την καρυδόπιτα που φτιάχνω”